Wysoka Górka w Chełmie

Wysoka Górka odegrała dużą rolę w historii miasta Chełma. Jest to nasyp ziemny znajdujący się na Górze Katedralnej, prawdopodobnie usypany około VII wieku. Usypana przez ludzi góra, mogła być miejscem pogańskiego kultu lub grobowcem.
Wykopaliska archeologiczne świadczą, że we wczesnym średnoiwieczu istniał na Górze Katedralnej gród drewniano-ziemnej konstrukcji. Niektóre kroniki opisują, że w 1001 r. na Wysokiej Górce, Włodzimierz Wielki (kniaź kijowski) po zdobyciu lechickich Grodów Czerwińskich, wzniósł cerkiew.
W 1018 r. Bolesław Chrobry miał umocnić fortyfikacjie grodu. Mógł on przetrwać nawet do XII wieku, w którym został zniszczony przez wojska Bohdana Chmielnickiego.
W XIII wieku na Wysokiej Górce powstała obronna budowla (palatium) oraz drewniana cerkiew św. Jana Złotoustego, wzniesione przez kniazia Daniela. Budowle spłonęły w 1259 r. podczas pożaru całego miasta.
Około 1350 r. na polecenie Kazimierza Wielkiego wzniesiono wieżę mieszkalno-obronną a obok Wysokiej Górki drewniany zamek kasztelana chełmiskigo (przetrwał do XVII wieku).
W latach 1875-1884 na Wysokiej Górce, władze carskie poleciły wybudowanie prawosławnej murowanej cerkwi p.w. św. Cyryla i Metodego. Zmniejszono wówczas wysokość górki, rozsunięto jej szczyt na boki.
W 1918 r. po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, cerkiew rozebrano do fundamentów. W 1928 r. chełmska młodzież usypała w tym miejscu kopiec. Obecnie na kopcu znajduje się wysoki krzyż.